Matanani en laatste dagen in Borneo

Hallo allemaal,

Ik ben dinsdag aangekomen in Kuala Lumpur, waar ik nu verblijf. Ik heb er hier alweer 2 dagen opzitten en Amber is naar huis gegaan en die is veilig thuisgekomen.

Zover ben ik nog niet met mijn blog, want ik heb mijn laatste avonturen in Borneo nog niet vertelt. De laatste bestemming van het programma in Borneo was Mantanani. Mantanani is een heel klein eiland ten noorden van Kota Belud. Het eiland telt 900 inwoners en is drie kilometer bij anderhalve kilometer groot. Klein dus! Het is wel een heel mooi eiland en de bevolking is heel vriendelijk.
Het is bijna niet voor te stellen, maar de gevoelstemperatuur op het eiland lag nog hoger dan in de rest van Borneo. Omdat het zo warm is is het fysieke werk, oftewel het bouwen, gepland in de ochtend tot elf uur half twaalf. Daarna hadden we een siesta tot twee a drie uur en dan gingen we een activiteit doen. Daar hielden we niet echt aan bepaalde tijden vast. Soms hadden we in de avond ook nog een voorlichting over het onderwaterleven en de bedreigingen daarvan. Dat koppelde we dan aan Mantanani, want de natuur daar is divers, zowel boven als onder water. Zo zag de indeling van de dag er een beetje uit.
Bij het bouwen hadden we twee projecten waar we aan werkten. Het community learning center en de komposthut. Het community learning center is bedoeld om kinderen dingen te leren en vooral om ze bewust te maken van de gevaren voor de natuur en voor henzelf. Aan gevaren moet je bevoorbeeld denken aan bepaalde vistechnieken, zoals bombfishing en het pompen van water uit de grond onder het water. Het cummunity learning center was al grotendeels af. Er moest nog het een en ander geverfd worden en er moest nog een hek om het gebouw komen. Dat hebben we in de dagen dat we daar werkten allemaal voor elkaar gekregen en toen we weg gingen was het helemaal af.
De komposthut was het andere project en dat was bedoeld om het afval op het eiland te reduceren. Er lag namelijk heel veel afval op het strand, want de mensen dumpen het daar gewoon. Aan ons dus de taak om een komposthut te bouwen en toen we begonnen was het enige dat er al aan gedaan was het fream. Wij moesten het dak en de muren maken. Dat deden we door middel van geweven bamboebladeren. Vooral het dak maken was erg leuk om te doen, want we maakten een dak wat vergelijkbaar was met de daken op de longhouses. In Tinangol was ik al benieuwd hoe ze die daken maakten en nu was ik er zelf mee bezig. Dat was wel erg leuk om te doen! Ook de komposthut hebben we helemaal afgerond.

Na het fysieke werk had ik elke dag wel zin in een verfrissende duik en dat deed ik meestal dan ook. Verder vulden we de siesta op met lunchen en in de hangmat liggen. Het was namelijk echt te warm om iets actiefs te doen.

In de late middaguren hadden we verschillende activiteiten zoals armbandjes maken, een hangmat maken, we hebben nog een kokosnootcursus gehad en we hebben nog kussens en zitzakken gemaakt van afval. We hadden de meeste tijd gestoken in de kussens en de zitzakken. We hadden namelijk eerst afval gezocht wat we konden gebruiken, zoals piepschuim en slippers. Daar hadden we een middag over gedaan en het resultaat was 5 vuilniszakken vol. In andere middagen hebben we toen al het afval schoongemaakt en daarmee ook bacterievrij. De slippers en het piepschuim waren de vulling van de kussens en zitakken en de buitenkant werd gemaakt van oude tentdoeken uit Bongkud. Ook hebben we nog een keer 200 meter van het strand opgeruimd en we hadden naderhand gewogen hoeveel afval het was en het was in totaal 50 kilo afval dat we hadden verzameld. Dat geeft dus wel aan hoeveel afval er op de stranden lag.

In de avonden hebben we dus soms een voorlichting gehad en verder hadden we nog een keer een avondwandeling en een zonsondergang. De zonsondergang was erg mooi. Bij de avondwandeling was het doel het vinden van de Mantanani Scops Owl. Een uiltje dat alleen op Mantanani te vinden is. De eerste avondwandeling was al voldoende om de uil te vinden en dat was natuurlijk wel speciaal.
Verder hebben we vaak een kampvuur gemaakt op het strand en hebben we ook regelmatig kunnen genieten van bliksem boven het vaste land. Dat gaf een mooi zicht.

In het eerste weekend op Mantanani is op de zaterdag een deel van de groep gaan duiken, wat erg mooi was. We hadden niet veel gezien, maar op vijftien meter diep was het water nog steeds helder.
Op de zondag zijn we naar een nog kleiner eiland ernaast gegaan, genaamd Mantanani Kecil. Dat betekent klein Mantanani. Daar hebben we het eiland bekeken en gezwommen. Ook had Nurmin, iemand van de staf, nog vis gevangen en die hadden we gebakken en opgegeten. Erg lekker!
In het laatste weekend hebben we zaterdagochtend de hoogste heuvel op het eiland beklommen, maar dat stelde niet heel veel voor. Je had er wel een mooi uitzicht op een deel van het eiland.
Op de zaterdagavond was er een bruiloft op het eiland en dan is het hele eiland uitgenodigd. Wij zijn ook naar de bruiloft gegaan en ik heb zelf nog even met de bruid gedanst. Het was heel erg leuk om een keer een bruiloft hier mee te maken, want dat gaat er toch heel anders aan toe dan hier.
Op de zondag was er niets speciaal en heb ik geprobeerd een klomp te maken. De vorm was wel af, maar ik had geen tijd meer om hem af te werken. In de avond hadden we nog een barbeque met de staf en de groep. Uiteraard hadden we ook nog een laatste kampvuur. Dat was een goeie afsluiting van mijn tijd in Mantanani.

Op de maandag vertrokken we vanuit Mantanani terug naar Kota Kinabalu en ik vond het erg jammer om weg te gaan, want ik voelde me er thuis.
In Kota KInabalu zijn we met de hele groep voor het laatst uit gegaan en ook dat was gezellig. De dag daarna deden we het rustig aan en hebben de mensen die vertrokken hun laatste souvenirs gekocht.
Op 3 april was het einde van het programma en hadden vijf mensen hun vlucht terug naar huis. Na een maand en vooral na twee maanden is het dan raar om iemand te zien vertrekken.
Op 4 april ben ik met de drie overgebleven gropesgenoten gaan paraglyden. Dat was heel vet om te doen!
De dag daarna vertrok weer iemand en op 6 april bleven Amber en ik alleen over. We hebben nog een trienreisje gemaakt in een gammel treintje door de kloof van de Padasrivier. Dat was een erg leuk en mooi treinreisje.
De dagen daarna niet veel bijzonders meer gedaan en ons voorbereid op de vlucht.

Dat was het avontuur op Borneo en ik ben benieuwd wat me nog allemaal te wachten staat in het westelijk deel van Maleisie en Thailand.