Kipouvo en Bongkud
Blijf op de hoogte en volg Koen
07 April 2013 | Maleisië, Ranau
Hallo allemaal,
Batu Puteh hebben we dus al gehad en we gingen verder naar Kipouvo.
De reis was soepel verlopen en we kwamen dus aan bij Kipouvo. Dat is een plaatsje ten oosten van Kota Kinabalu en is ongeveer een uur rijden vanaf Kota Kinabalu. We kwamen aan bij een soort appartement en daar verbleven we. De accomodatie was wel een hele leuke accomodatie. De eerste dag kregen in de avond een dans te zien. Dat was uiteraard geen verrassing en dat kregen we bij de volgende kampen ook. Toen hadden we 's avonds tijd voor ons zelf en zijn we gaan kaarten.
De volgende dag werden we opgehaald en gingen we aan een medical garden werken. Toen moesten we eerst bamboe paaltjes in de grond slaan en daarna gaan verven. Wat erg jammer was is dat we geen uitleg kregen wat we deden en dat het allemaal heel onduidelijk was.
In de middag zijn we toen naar een verjaardag geweest in het dorp en dat was wel leuk. We kregen taart, die wel heel anders was dan in Nederland. Niettemin was de taart erg lekker en was er ook nog een lopend buffet. Ook hadden we nog met een aantal mensen gepraat en het was dus gezellig.
In de avond was er niets bijzonders. Op de volgende morgen gingen we naar een waterval in de buurt van Kipouvo. Voordat we aankwamen bij de waterval moesten we eerst nog ruim een uur er naartoe wandelen. De wandeling was behoorlijk zwaar, want het was een steile afdaling en je moest goed opletten. Eenmaal bij de waterval bleek het de wandeling dubbel en dwars waard te zijn en ben ik lekker gaan zwemmen. Het water was er heel helder en zoals je verwacht erg koud. Daar hadden we ook geluncht en helaas moesten we alweer na 2 uur terug naar boven. Ik had er de rest van de dag nog wel kunnen blijven, maar helaas. We liepen dezelfde terug en een steile daling heen betekent dus een steile helling terug. Sommige hadden het heel erg zwaar, maar voor mij was het wel te doen en Amber maakte grappen dat zelf haar oma dit nog kon. Het was een goede oefening voor de jungle trek die we ongeveer een week later zouden hebben.
Daarna gingen we terug naar het appartement en de volgende dag vertrokken we alweer naar Kota Kinabalu. Daar bleven we 2 nachten om de mensen die een programma hadden voor 1 maand gedag te zeggen. Dat waren de vier Engelse mensen uit de groep en we zijn nog gezellig met de hele groep uitgegaan in Kota Kinabalu.
De volgende bestemming was Bongkud. Het was wel raar om opeens met kleinere groep te zijn met alleen maar Nederlanders. Dat was wel even wennen. De reis naar Bongkud was drie uur en was door de bergen. We zijn tijdens de reis ook langs de Mount Kinabalu gereden, dus we zaten in de bergen. De wegen waren vol met bochten die bijna niet te overzien waren. Leuke kronkel wegetjes.
Toen we in Bongkud aankwamen kregen we een warm welkom en konden we onze spullen in de tenten leggen. We sliepen namelijk in tenten en gelukkig viel het nog mee met de warmte in de tent. Daarna kregen we een uitgebreide uitleg over het project. Dit was erg fijn, want dan wist je wat je aan het doen was. Ook hadden we een lesje in Maleis en Dusun. Dusun is de grootste bevolkingsgroep in Sabah en die hebben ook een eigen taal. Daarnaast hadden we nog een lied geleerd over de Mount KInabalu. Dat lied was uiteraard in het Maleis, maar de vertaling stond erachter, dus we wisten wat we aan het zingen waren. In de avond kregen we een welkomsdans en hebben daarna nog een spel genaamd ninja gespeeld met de dansers en muzikanten. Wij waren er een stuk minder goed in dan zij.
De volgende zijn we gaan werken aan het community center. Dat center gaat fungeren als verzamelplaats van verschillende faciliteiten, zoals het politiebureau, een bibliotheek en het kantoor van de chief. Een chief is een soort burgemeester of dorpshoofd.
De volgende dag hadden we vrij in verband met de jungle trek. Die dag hebben we een kleine kookcursus gehad en armbandjes gemaakt. Bij de kookcursus hadden we een soort deegballetjes met vulling, deegrolletjes en bananencake gemaakt. De deegballetjes en deegrolletjes werden gefrituurd en de cake werd gestoomd, omdat ze daar geen oven hadden. De cake en de deegrolletjes waren erg lekker, maar de deegballetjes vond ik toch niet zo lekker.
In de avond arriveerde onze gids voor de jungle trek en hadden we een briefing over de jungle trek. Na de briefing werden de tassen ingepakt en daarna ben ik lekker mijn bed in gedoken om uitgerust te beginnen aan de jungle trek. In je tas zit echt het benodigde zoals eten en drinken, de hangmat, extra set kleren, pyama en een paar toiletspullen.
Na de nacht was daar dan het begin van de jungle trek. We gingen met elf mensen vijf dagen lang trekken door de jungle: onze groep van zes, de architect genaamd Safuan, de gids en nog drie mensen die de gids assisteerden en de zware spullen tilden.
Elke dag liepen we van het ene plaats naar de andere. In de ochtend moest je je hangmat opruimen en opzadelen en moest de rest van het kamp ook opgeruimd worden. Dan ging je lopen door de jungle en dat deed iedereen op zijn eigen tempo. Wel bleef er altijd een begeleider vooraan lopen en een begeleider achteraan lopen, zodat niemand alleen liep. Als we dan aankwamen op de bestemming, die altijd aan een rivier lag voor onze waterbehoeftes, was het eerste wat we deden weer het hele kamp opzetten en onze hangmatten ophangen. We leefde als nomaden.
Na een groepsfoto zijn we vertrokken aan de eerste tocht en in het begin liepen we nog op redelijke paden. Na anderhalf uur kwamen we aan bij een brug. De brug was half ingezakt en was soms ook niet meer dan een paar ijzeren draden. Er mocht ook maar een persoon tegelijkertijd op de brug. Na een klein half uur was iedereen over de brug en waren we wel direkt in de jungle. Daarna moesten we nog 4 a 5 uur door de jungle lopen en toen hadden we onze eerste bestemming bereikt. Daar hebben we ons kamp opgezet en ben ik daarna een duik gaan nemen in de rivier. In de avonden gingen we een koken, eten, een beetje kletsen en vervolgens ging je slapen in je hangmat. De eerste nacht gaat nog redelijk moeizaam, maar daarna slaapt een hangmat best prima.
De tweede dag was de zwaarste dag, want we moesten een heuvel beklimmen. De klim was inderdaad een lastige en zware beklimming, maar het was leuk om dat met de groep te doen. De tweede dag was mijn geluk met de insecten ook op. Toen ben ik voor het eerst gebeten door een bloedzuiger en dat was ook meteen raak. Daarna waren ik en een andere Koen ook degene die het vaakst werden gebeten door de bloedzuigers. Gelukkig voel je bijna niets van de beet zelf en ontdek je meestal later pas dat je gebeten bent en dat je een wondje hebt. Het zal jullie verbazen, maar de irritantste insecten in de jungle zijn voor mij de vliegen, want die gaan de hele tijd op je wondjes zitten en daar wordt je echt helemaal gek van. Verder vond ik de insecten niet echt vervelend en mistte ik de bloedzuigers naderhand zelfs een beetje.
Tijdens het ophangen van de hangmatten de tweede dag moest Joelle geevacueerd worden, omdat ze een diepe snee in haar voet had, waarschijnlijk door een machete. Dit was een domper voor haar en ze moest uit de jungle worden getild. Met vijf man hebben ze haar begeleid uit de jungle, waar ze werd opgepikt door de campmanager. Vervolgens is het gehecht en moest het herstellen. Nu is alles in orde.
De derde dag viel relatief mee, maar mijn benen waren wel het zwaarst door de dag ervoor.
De vierde dag was de eind bestemming het Sabah tea longhouse. Toen we daar aankwamen merkte je pas dat je heel erg stonk. Je had namelijk al vier dagen dezelfde kleren aan en je rook echt naar jungle. Toen we daar dus aankwamen verlangde iedereen naar een douche en zelf heb ik nog nooit zo uitgekeken naar een douche als toen. Het was ook nog een warme douche en ik heb zelde zo lekker gedoucht. Ook hadden we daar lunch en diner en beide smaakten erg goed.
De vijfde dag begon erg goed met een ontbijt bij het Sabah tea longhouse en dat was echt heel erg lekker. Het was rijst met vis en een saus en vooral die saus was erg lekker. Een goed begin is het halve werk en ik was klaar voor de laatste dag. In tegenstelling tot andere was ik juist extra gemotiveerd, omdat we weer bijna in het kamp waren, maar sommige hadden daarom juist geen zin meer. De laatste dag moesten we nog best lang lopen. Toen we alweer redelijk uit de jungle waren kwamen we een vrouw tegen die haar vissen in de rivier ging voeren en ze vroeg of wij dat ook wilde doen. Ik en nog andere wilde dat weleens proberen. Je moest je hand met voer gewoon in het water houden en de vissen zogen het als het ware uit je hand. Dat was een apart gevoel.
Uiteindelijk kwamen we aan op het kamp en iedereen was blij. Ook was er een andere groep gearriveerd. Die waren geevacueerd vanuit Tinangol (mijn eerste kamp) vanwege een aanvalvan de Sulu. Die aanval is alweer voorbij en alles is weer veilig in Sabah. Die andere groep bestond uit drie mensen. Nog twee Nederlanders en een Engelse en die sloten zich aan bij ons programma. We hadden weer een grotere groep en persoonlijk vond ik dat leuker. Ook waren Rameash (campmanager Tinangol) en Kassim (architect Tinangol) meegekomen en konden we ook weer met hen bijpraten.
De twee dagen daarna hebben we weer gewerkt en toen was het alweer zaterdag en dus weekend. We gingen met de groep naar Ranau. Dat is de stad in de buurt. Daar gingen we eerst naar een War Memorial, die samen met het War Memorial in Sandakan, het verhaal vertelt over de situatie in de Tweede Wereldoorlog in Sabah. Het was interessant dat we beide memorials gezien hadden.
Tijd voor lunch en daarna zijn we naar de Poring Hot Springs gegaan. Dat zijn warmwaterbaden en daar hebben we lekker ontspannen. Ook had je op het terrein een Canopy walk en dan loop je 40 meter boven de grond over touwbruggen tussen indrukwekkend grote bomen. De bomen bewogen zelfs in de wind. Ook had je daar nog een klein watervalletje en bij de poel waar de waterval in uitmondde zaten kleine visjes die je voeten masseerden. Dat kietelde erorm, maar naar paar minuten was je er aan gewend en was het ontspannend. Daarna zijn we terug naar het kamp gegaan.
In de avond kregen we een optreden van de zelfde groep dansers en muzikanten waar we ook de welkomsdans van hadden gekregen en moesten wij zelf het lied over de Mount Kinabalu gaan zingen. Ook hield de chief een speech in gebrekkig Engels en bedankte ons voor de bijdragen aan het community center. Ook werden we bedankt door Eve, de campmanager van Bongkud en Safuan, de architect en Rameash, campmanager van Tinanagol en Kassim, architect van Tinangol.
De volgende dag moesten we afscheid nemen van iedereen in Bongkud, want we gingen terug naar Kota Kinabalu. Safuan, Rameash en Kassim gingen met ons mee naar Kota Kinabalu.
Batu Puteh hebben we dus al gehad en we gingen verder naar Kipouvo.
De reis was soepel verlopen en we kwamen dus aan bij Kipouvo. Dat is een plaatsje ten oosten van Kota Kinabalu en is ongeveer een uur rijden vanaf Kota Kinabalu. We kwamen aan bij een soort appartement en daar verbleven we. De accomodatie was wel een hele leuke accomodatie. De eerste dag kregen in de avond een dans te zien. Dat was uiteraard geen verrassing en dat kregen we bij de volgende kampen ook. Toen hadden we 's avonds tijd voor ons zelf en zijn we gaan kaarten.
De volgende dag werden we opgehaald en gingen we aan een medical garden werken. Toen moesten we eerst bamboe paaltjes in de grond slaan en daarna gaan verven. Wat erg jammer was is dat we geen uitleg kregen wat we deden en dat het allemaal heel onduidelijk was.
In de middag zijn we toen naar een verjaardag geweest in het dorp en dat was wel leuk. We kregen taart, die wel heel anders was dan in Nederland. Niettemin was de taart erg lekker en was er ook nog een lopend buffet. Ook hadden we nog met een aantal mensen gepraat en het was dus gezellig.
In de avond was er niets bijzonders. Op de volgende morgen gingen we naar een waterval in de buurt van Kipouvo. Voordat we aankwamen bij de waterval moesten we eerst nog ruim een uur er naartoe wandelen. De wandeling was behoorlijk zwaar, want het was een steile afdaling en je moest goed opletten. Eenmaal bij de waterval bleek het de wandeling dubbel en dwars waard te zijn en ben ik lekker gaan zwemmen. Het water was er heel helder en zoals je verwacht erg koud. Daar hadden we ook geluncht en helaas moesten we alweer na 2 uur terug naar boven. Ik had er de rest van de dag nog wel kunnen blijven, maar helaas. We liepen dezelfde terug en een steile daling heen betekent dus een steile helling terug. Sommige hadden het heel erg zwaar, maar voor mij was het wel te doen en Amber maakte grappen dat zelf haar oma dit nog kon. Het was een goede oefening voor de jungle trek die we ongeveer een week later zouden hebben.
Daarna gingen we terug naar het appartement en de volgende dag vertrokken we alweer naar Kota Kinabalu. Daar bleven we 2 nachten om de mensen die een programma hadden voor 1 maand gedag te zeggen. Dat waren de vier Engelse mensen uit de groep en we zijn nog gezellig met de hele groep uitgegaan in Kota Kinabalu.
De volgende bestemming was Bongkud. Het was wel raar om opeens met kleinere groep te zijn met alleen maar Nederlanders. Dat was wel even wennen. De reis naar Bongkud was drie uur en was door de bergen. We zijn tijdens de reis ook langs de Mount Kinabalu gereden, dus we zaten in de bergen. De wegen waren vol met bochten die bijna niet te overzien waren. Leuke kronkel wegetjes.
Toen we in Bongkud aankwamen kregen we een warm welkom en konden we onze spullen in de tenten leggen. We sliepen namelijk in tenten en gelukkig viel het nog mee met de warmte in de tent. Daarna kregen we een uitgebreide uitleg over het project. Dit was erg fijn, want dan wist je wat je aan het doen was. Ook hadden we een lesje in Maleis en Dusun. Dusun is de grootste bevolkingsgroep in Sabah en die hebben ook een eigen taal. Daarnaast hadden we nog een lied geleerd over de Mount KInabalu. Dat lied was uiteraard in het Maleis, maar de vertaling stond erachter, dus we wisten wat we aan het zingen waren. In de avond kregen we een welkomsdans en hebben daarna nog een spel genaamd ninja gespeeld met de dansers en muzikanten. Wij waren er een stuk minder goed in dan zij.
De volgende zijn we gaan werken aan het community center. Dat center gaat fungeren als verzamelplaats van verschillende faciliteiten, zoals het politiebureau, een bibliotheek en het kantoor van de chief. Een chief is een soort burgemeester of dorpshoofd.
De volgende dag hadden we vrij in verband met de jungle trek. Die dag hebben we een kleine kookcursus gehad en armbandjes gemaakt. Bij de kookcursus hadden we een soort deegballetjes met vulling, deegrolletjes en bananencake gemaakt. De deegballetjes en deegrolletjes werden gefrituurd en de cake werd gestoomd, omdat ze daar geen oven hadden. De cake en de deegrolletjes waren erg lekker, maar de deegballetjes vond ik toch niet zo lekker.
In de avond arriveerde onze gids voor de jungle trek en hadden we een briefing over de jungle trek. Na de briefing werden de tassen ingepakt en daarna ben ik lekker mijn bed in gedoken om uitgerust te beginnen aan de jungle trek. In je tas zit echt het benodigde zoals eten en drinken, de hangmat, extra set kleren, pyama en een paar toiletspullen.
Na de nacht was daar dan het begin van de jungle trek. We gingen met elf mensen vijf dagen lang trekken door de jungle: onze groep van zes, de architect genaamd Safuan, de gids en nog drie mensen die de gids assisteerden en de zware spullen tilden.
Elke dag liepen we van het ene plaats naar de andere. In de ochtend moest je je hangmat opruimen en opzadelen en moest de rest van het kamp ook opgeruimd worden. Dan ging je lopen door de jungle en dat deed iedereen op zijn eigen tempo. Wel bleef er altijd een begeleider vooraan lopen en een begeleider achteraan lopen, zodat niemand alleen liep. Als we dan aankwamen op de bestemming, die altijd aan een rivier lag voor onze waterbehoeftes, was het eerste wat we deden weer het hele kamp opzetten en onze hangmatten ophangen. We leefde als nomaden.
Na een groepsfoto zijn we vertrokken aan de eerste tocht en in het begin liepen we nog op redelijke paden. Na anderhalf uur kwamen we aan bij een brug. De brug was half ingezakt en was soms ook niet meer dan een paar ijzeren draden. Er mocht ook maar een persoon tegelijkertijd op de brug. Na een klein half uur was iedereen over de brug en waren we wel direkt in de jungle. Daarna moesten we nog 4 a 5 uur door de jungle lopen en toen hadden we onze eerste bestemming bereikt. Daar hebben we ons kamp opgezet en ben ik daarna een duik gaan nemen in de rivier. In de avonden gingen we een koken, eten, een beetje kletsen en vervolgens ging je slapen in je hangmat. De eerste nacht gaat nog redelijk moeizaam, maar daarna slaapt een hangmat best prima.
De tweede dag was de zwaarste dag, want we moesten een heuvel beklimmen. De klim was inderdaad een lastige en zware beklimming, maar het was leuk om dat met de groep te doen. De tweede dag was mijn geluk met de insecten ook op. Toen ben ik voor het eerst gebeten door een bloedzuiger en dat was ook meteen raak. Daarna waren ik en een andere Koen ook degene die het vaakst werden gebeten door de bloedzuigers. Gelukkig voel je bijna niets van de beet zelf en ontdek je meestal later pas dat je gebeten bent en dat je een wondje hebt. Het zal jullie verbazen, maar de irritantste insecten in de jungle zijn voor mij de vliegen, want die gaan de hele tijd op je wondjes zitten en daar wordt je echt helemaal gek van. Verder vond ik de insecten niet echt vervelend en mistte ik de bloedzuigers naderhand zelfs een beetje.
Tijdens het ophangen van de hangmatten de tweede dag moest Joelle geevacueerd worden, omdat ze een diepe snee in haar voet had, waarschijnlijk door een machete. Dit was een domper voor haar en ze moest uit de jungle worden getild. Met vijf man hebben ze haar begeleid uit de jungle, waar ze werd opgepikt door de campmanager. Vervolgens is het gehecht en moest het herstellen. Nu is alles in orde.
De derde dag viel relatief mee, maar mijn benen waren wel het zwaarst door de dag ervoor.
De vierde dag was de eind bestemming het Sabah tea longhouse. Toen we daar aankwamen merkte je pas dat je heel erg stonk. Je had namelijk al vier dagen dezelfde kleren aan en je rook echt naar jungle. Toen we daar dus aankwamen verlangde iedereen naar een douche en zelf heb ik nog nooit zo uitgekeken naar een douche als toen. Het was ook nog een warme douche en ik heb zelde zo lekker gedoucht. Ook hadden we daar lunch en diner en beide smaakten erg goed.
De vijfde dag begon erg goed met een ontbijt bij het Sabah tea longhouse en dat was echt heel erg lekker. Het was rijst met vis en een saus en vooral die saus was erg lekker. Een goed begin is het halve werk en ik was klaar voor de laatste dag. In tegenstelling tot andere was ik juist extra gemotiveerd, omdat we weer bijna in het kamp waren, maar sommige hadden daarom juist geen zin meer. De laatste dag moesten we nog best lang lopen. Toen we alweer redelijk uit de jungle waren kwamen we een vrouw tegen die haar vissen in de rivier ging voeren en ze vroeg of wij dat ook wilde doen. Ik en nog andere wilde dat weleens proberen. Je moest je hand met voer gewoon in het water houden en de vissen zogen het als het ware uit je hand. Dat was een apart gevoel.
Uiteindelijk kwamen we aan op het kamp en iedereen was blij. Ook was er een andere groep gearriveerd. Die waren geevacueerd vanuit Tinangol (mijn eerste kamp) vanwege een aanvalvan de Sulu. Die aanval is alweer voorbij en alles is weer veilig in Sabah. Die andere groep bestond uit drie mensen. Nog twee Nederlanders en een Engelse en die sloten zich aan bij ons programma. We hadden weer een grotere groep en persoonlijk vond ik dat leuker. Ook waren Rameash (campmanager Tinangol) en Kassim (architect Tinangol) meegekomen en konden we ook weer met hen bijpraten.
De twee dagen daarna hebben we weer gewerkt en toen was het alweer zaterdag en dus weekend. We gingen met de groep naar Ranau. Dat is de stad in de buurt. Daar gingen we eerst naar een War Memorial, die samen met het War Memorial in Sandakan, het verhaal vertelt over de situatie in de Tweede Wereldoorlog in Sabah. Het was interessant dat we beide memorials gezien hadden.
Tijd voor lunch en daarna zijn we naar de Poring Hot Springs gegaan. Dat zijn warmwaterbaden en daar hebben we lekker ontspannen. Ook had je op het terrein een Canopy walk en dan loop je 40 meter boven de grond over touwbruggen tussen indrukwekkend grote bomen. De bomen bewogen zelfs in de wind. Ook had je daar nog een klein watervalletje en bij de poel waar de waterval in uitmondde zaten kleine visjes die je voeten masseerden. Dat kietelde erorm, maar naar paar minuten was je er aan gewend en was het ontspannend. Daarna zijn we terug naar het kamp gegaan.
In de avond kregen we een optreden van de zelfde groep dansers en muzikanten waar we ook de welkomsdans van hadden gekregen en moesten wij zelf het lied over de Mount Kinabalu gaan zingen. Ook hield de chief een speech in gebrekkig Engels en bedankte ons voor de bijdragen aan het community center. Ook werden we bedankt door Eve, de campmanager van Bongkud en Safuan, de architect en Rameash, campmanager van Tinanagol en Kassim, architect van Tinangol.
De volgende dag moesten we afscheid nemen van iedereen in Bongkud, want we gingen terug naar Kota Kinabalu. Safuan, Rameash en Kassim gingen met ons mee naar Kota Kinabalu.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
